توضیحات : اساس زندگی انسان بر تغییر بنا نهاده شده است. این تغییر در تمام دوران زندگی برقرار است و بدون تغییر هیچگونه رشدی امکانپذیر نیست. و هر تغییری مقدمه و زیربنای تغییر بعدی است. ما این تغییرات را در شکل‌های گوناگون جنینی، نوزادی، نوپایی، بچگی، نوجوانی، جوانی، رشیدی و کمال و سرانجام سالمندی و پیری ملاحظه می‌کنیم. انسان بیشترعادتها و رفتارهای ذهنی دوران حیاتش را در دورة طفولیت کسب می‌کند، چگونگی سازگاری با محیط را در دوران کودکی می‌آموزد و کیفیت رفتار شخص را در دوران سالمندی می‌توان در همان خردسالی پیش‌بینی کرد. به قول گزل:»کودك در پنج سالگی نسخه کوچک شخص جوانی است که بعدا خواهد آمد.« این اهمیت دوران کودکی سبب شده این دوره مورد مطالعه وبررسی دقیق روانشناسان قرارگیرد و به قانونها و اصول حاکم بر رشد و رفتار کودکان دسترسی پیدا کنند و به کمک والدین، معلمان و مربیان بشتابند. آنچه ذکر شد به معنای بی‌اهمیت یا کم اهمیت بودن سایر مراحل زندگی انسان نیست و هر دورهای از زندگی اهمیت و ارزش خاص خود را دارد. و باید تمام مراحل مختلف زندگی مورد توجه کافی قرار گیرد. بنابراین تحقیق و مطالعه دربارة رشد انسان تنها به دوران کودکی محدود نشده است.
